Zaterdag 8 maart hebben we vanaf 16.00 uur afgesproken met gids Yoav Perlman. Hij gaat proberen ons de Nubische Nachtzwaluw en de Palestijnse Bosuil te laten zien. Niet de minste soorten in Israël. We maken er een lange dag van en beginnen 's ochtends in Eilat en rijden al vogelkijkend naar het noorden via de 90. Bekijk ook de grotere foto 's.

We staan weer om 06.00 uur op en gaan als eerste naar de North Beach. Het is windstil, maar heiig. De megahotels aan de kust spiegelen zich prachtig in het meertje ervoor. We speuren dit vergeefs af op zoek naar een Bonte IJsvogel. Wel zien we een Kemphaan en een Oeverloper.

In de haven van Eilat liggen wat spaarzame boten. Eilat is tegenwoordig pas de derde haven van Israël. Een eenzame Reuzenstern is één van de weinig vogels die zich laten zien. De Brown Booby is er ook nog steeds, ver weg op Jordaans grondgebied.

Bij het Birdwatching Center zien we een aantal Palestijnse Honingzuigers, een inhaalsoort voor Gerrit en Dick en ook Kleine Groene Bijeneters. Het terrein is begroeid met riet en mooie, soms felgekleurde struiken, maar de vogels laten zich moeilijk fotograferen. Ik doe pogingen met de honingzuigers, de Prinia 's, een Zilverreiger en een Dodaars, maar door sombere luchten en met tegenlicht wordt het allemaal niets. Tegen half negen besluiten we dan ook naar het hotel te gaan en te gaan ontbijten

Ergens langs de 90 die langs de Jordaanse grens loopt, zien we bij een afvalcontainer een paar Bruinnekraven rondscharrelen. We steken de weg over om een paar foto 's te schieten en rijden een eindje de plaatstelijke wadi in, waar acacia 's voor enig groen zorgen.

Op een heuvel links zit een grote arend, wat een Steppearend blijkt te zijn. Die laat ik over aan de anderen, ikzelf ga op zoek naar zangvogels in de struiken rechts van de auto. De zangvogels laten zich alleen van verre zien, maar een Kleine Groene Bijeneter blijft zitten totdat ik - weliswaar van afstand - een paar plaatjes heb geschoten.

Op de terugweg maakt Dave met mijn camera nog een plaatje van een Bruinnekraaf die is teruggekeerd naar het afval rond de container.

Een eindje verderop rijden we langs een kloof en ik zie een paar raven rondvliegen in de veronderstelling dat het ook Bruinnekraven zijn. Dave denkt rijdende weg echter dat het hier gaat om Waaierstaartraven, dus keren we de auto en zien inderdaad deze soort. Ik slaag erin een paar plaatjes te maken, zowaar één met de waaiervormige staart erop.

Als we de Zohar pools bij de zuidelijke Dode Zee bereiken betrekt de lucht en gaat het regenen. Een aantal Kleine Groene Bijeneters (GH) zit op het prikkeldraad als we aankomen, maar verdwijnen al snel.

We horen en zien Dodaars, Waterhoen, Sporenkievit en Stelkluut, maar we zijn meer geïnteresseerd in de Indische Karekiet, die we na behoorlijk veel speurwerk ook daadwerkelijk voor de telescooplens krijgen. Over onze hoofden vliegt plotseling een groep Kraanvogels. De enige groep die we te zien krijgen. Luid roepend trekken ze over.

Achter ons is de zuidelijke Dode Zee. In het poeltje links ontdekt Gerrit nog een Watersnip. In dit deel van de zee wordt fosfaat gewonnen, zowel aan de Israëlische kant als aan de Jordaanse. Er moet regelmatig water van het noordelijke deel overgepompt worden naar het zuidelijke en omdat er te weinig aanvoer is van water in het noorden daalt de zeespiegel elk jaar met 4,5 meter. Met ruim 400 meter onder zeeniveau is het al het laagst gelegen meer ter wereld.

Als de zon weer gaat schijnen komt er een Zwarte Ooievaar door ons beeld vliegen en achter het front komen diverse bellen met roofvogels over, precies zoals ik al voorspelde toen het nog regende.

Bij Mount Sodom stoppen we even om de kliffen af te zoeken naar Vale Gierzwaluwen. Zoeken is niet het juiste woord, want er vliegen er tientallen. Een vermeende Slechtvalk vliegt langs de wand, gaat rusten op een rots en laat zich goed bekijken. Voor mijn lens is het echter te ver weg. Eenmaal thuis weet Dave het beest als Barbarijse Valk te determineren. Een mooie nieuwe soort voor mij.

Dan gaan we naar de splitsing van de 90 met de 2499 waar we met Yoav Perlman hebben afgesproken. We hoeven niet lang te wachten, maar vervelen doen we ons sowieso niet. Er vliegen veel Steppearenden rond en ook twee Aasgieren.

Even na 16.00 uur komt Yoav aanrijden en we maken kennis met elkaar. Ik besluit bij hem in de auto te gaan zitten. Kan ik lekker wat Engels ophalen en tegelijk wat van het land en zijn inwoners te weten te komen. Wat dat betreft lijkt ik sprekend op mijn vader, hoewel die weinig of geen Engels sprak. We stoppen eerst even om een paar foto 's te maken van wat ooievaars, die vanwege de steeds weer draaiende wind niet verder trekken, maar wachten op gunstiger tijden.

We stoppen bij Ein Hakikar waar Yoav het een en ander vertelt over de Dode Zee en de laatste resten van de oorspronkelijke habitat. Veel moerasgebieden zijn verdwenen, verdroogd of bebouwd.

We rijden even later door het hek van Ne'ot Hakikar waar veel pepers worden verbouwd. Ik zie Aziatisch uitgedoste landarbeiders en Yoav vertelt dat sinds zo 'n 20 jaar er veel Thaise arbeiders zijn, de Isaëli 's zijn allemaal "manager" geworden, zegt hij wat cynisch.

We zitten vlak bij de grens van Jordanië en veel vogels zien we niet. We worden door Yoav opmerkzaam gemaakt op een steen met een hoopje poep erop dat van een Jakhals afkomstig is. Onderweg naar de volgende stop zien de anderen tot tweemaal toe een Maskerduifje. Gelukkig zie ik het tweede exemplaar ook nog zitten in een boom.

Daarna rijden we door de omgeving naar de plek waar Yoav laatst bij daglicht een paartje Nubische Nachtzwaluwen heeft gezien. Voordat we daar aankomen zien we nog een IJsvogel en een Bonte IJsvogel. De nachtzwaluwenplek blijkt met borden "Danger Mines" te zijn markeerd, maar Yoav stapt er vol zelfvertrouwend langs heen. Wij volgen braaf.

We zien geen Nubische Nachtzwaluwen helaas en op de terugweg poseer ik nog even naast het bordje van het mijnenveld. De trucfoto met mijn halve been erop heeft de censuur uit piëteit met echte slachtoffers niet overleefd.

Dan gaan we naar de rand van het gebied en wachten tot het donker is en de nachtzwaluwen gaan foerageren. Ze gaan dan op de weg zitten om een vrij zicht te hebben naar alle kanten en jagen zo op insecten. Na lang wachten zien we er een paar, maar zodra Yoav zijn lamp aandoet, vliegen de schuwe beesten op. We rijden meerdere rondjes door het gebied en zien er verschillende, maar slechts eenmaal kunnen we van één wat langer genieten met de kijker. We slagen er niet in foto 's te maken.

Om toch een indruk te geven, hier een prachtige foto van Daniele Occhiato.
(I hope I can publish this photo for free by mentioning his name).

Onze tweede excursie heeft tot doel Palestijnse Bosuilen te zien. We rijden naar Arad en nemen de weg naar Massada. Onderweg staat er nog een Griel op het asfalt, maar allen Yoav en ik zien de vogel, die wordt gemist door de rest. Op twee plekken probeert Yoav de uilen te lokken, maar pas bij de tweede poging - en vlak voordat we het op willen geven - komt een uil een kijkje nemen. We zien de uil prachtig zitten door de telescoop. Met mijn fototoestel kom ik niet verder dan een paar bewijsplaatjes.

Terug in Arad drinken we nog een kop cappuccino bij een tankstation en dan nemen we afscheid van Yoav. Hij heeft ons de twee doelsoorten laten zien en daarnaast ben ik behoorlijk wat te weten gekomen over het dagelijks leven in Israël. Missie geslaagd! Tegen twee uur zijn we terug in het hotel na een dag van 20.00 uur in het teken van het vogelen. Wie zegt daar dat we onze tijd niet nuttig besteden.....? De totaalscore is opgelopen tot 103 soorten.